Kraków po świętach.

W związku z kontuzją porzucam góry i uciekam do Krakowa. Zaczynam od obejrzenia wystawy szopek krakowskich, które wprawiają mnie w zachwyt. Są naprawde prześliczne i nie mogę się na nie napatrzeć. Potem zwiedzam aktualną wystawę w Kamienicy Szołajskich (dotyczy grafiki francuskiej) i udaję się na zwiedzanie miasta śladem krakowskich legend. Wędrujemy po starówce, zahaczamy o Wawel i wreszcie podziwiamy zachód słońca z kopca Krakusa. Wracamy przez Pogórze, więc wreszcie mam okazję zobaczyć słynne kolorowe schody. Zwiedzanie kończę w MOCAK-u, gdzie do gustu szczególnie przypadają mi poprzypalane papierosami prace Agaty Kus.

W drodze na Babią Górę.

Wycieczka na Babią Górę to wejście nieskończone - uniemożliwiło je oblodzenie szlaku i problemy z kolanem. Ostatecznie dotarłam tylko do Kępy i zdjęć powstało mało, ale myślę, że warto je pokazać i tak. A więcej będzie, kiedy tam wrócę! Ale tym razem raczej będzie to latem. ;)

Hala Miziowa – Zawoja.

Trochę po polskiej stronie, trochę po słowackiej wędrujemy do Zawoi, by spotkać się z resztą grupy. Podczas jednego z zejść zaliczam niefortunny upadek. Ma on sporo nieciekawych reperkusji: mocno obity łokieć, wygięty kijek i uszkodzone kolano, które daje o sobie znać dopiero później. Po drodze znajdujemy też kota. Najwyraźniej ktoś go porzucił, bo miauczy rozpaczliwie w opuszczonej szopie pod drogą. Kot kilka razy zmienia właściciela wewnątrz naszej grupy, aż wreszcie przed naszym wyjzdem zostaje oddany miejscowym gospodarzom. Morał jest taki: w górach trzeba uważać na kamiennie i miauczące budynki przy drodze. ;)

PS Małe rocznice: ten post jest pięćsetnym na blogu. :)